1.احکام: احکام طب و تداوی

لطفا پرسش شماره 143 احکام با موضوع « احکام طب و تداوی» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 28 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

سلام بر موحّدان خالص، بر کسانی که جز یقین از هیچ ظنی پیروی نمی‌کنند.

سؤالی داشتم از محضر شما.

چندی پیش دیدم عربی از ادرار شتر نوش جان می‌کرد برای شفا و آن را سنّت پیامبر و امر پیامبر می‌دانست و استناد به کتب اهل سنّت و شیعه می‌کرد و باعث تعجّب من شد که چطور هم در کتب اهل سنّت و هم کتب شیعه، ادرار شتر پاک است و شفای بیماری؟!!

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

نوشیدن بول شتر، سنّت شمرده نمی‌شود؛ زیرا چیزی نیست که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آن را تشریع کرده باشد، بل یک روش درمانی بیابانی در طبّ قدیم است که اطبّای عرب برای برخی بیماران تجویز می‌کردند و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آن را برای آنان -هرگاه به آن ضرورت داشته باشند- اجازه فرموده و روشن است که نوشیدن هر چیزی در وقت ضرورت جایز است، بی‌آنکه سنّت شمرده شود؛ چنانکه خداوند عزّوجلّ فرموده است: «فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» (مائده/ 3)؛ «هر کس در تنگنایی ناگزیر شود بی‌آنکه در پی گناهی باشد، خداوند آمرزنده‌ای مهربان است».

4.احکام: احکام زکات، خمس، صدقه، هبه، قرض، وقف و عاریه

لطفا پرسش شماره 142 احکام با موضوع «احکام زکات، خمس، صدقه، هبه، قرض، وقف و عاریه» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 28 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

همان طور که می‌دانیم قرض دادن به ازای هر شرطی رباست، مثلاً قرض به شرط اجاره یا قرض به شرط انجام یک کار معیّن یا قرض به شرط گرفتن اضافه و ... . حال به سؤالات ذیل پاسخ فرمایید و مستند قرآنی و روایی پاسخ را هم بیان فرمایید:

اجاره به شرط قرض [چه حکمی دارد]؟

حواله به شرط قرض [چه حکمی دارد]؟ یعنی من به شرطی حواله‌ی شما را گردن می‌گیرم که به من پولی را قرض بدهید.

قرض به شرط قرض [چه حکمی دارد]؟ من به شرطی پولی را به شما قرض می‌دهم که شما هم در فلان تاریخ پولی را به من قرض بدهید.

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

بنا بر نظر علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی، «قرض» یک معامله‌ی مشروع است و «اجاره» و «حواله» نیز معاملاتی مشروع هستند و شرط کردن یک معامله‌ی مشروع در ضمن معاملات مشروع دیگر اشکالی ندارد؛ به دلیل اصالت صحّت و به دلیل سخن خداوند عزّوجلّ در ستایش مؤمنان که فرموده است: «وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ» (بقره/ 177)؛ «و وفا کنندگان به عهدشان هنگامی که عهد کنند» و فرموده است: «وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ» (مؤمنون/ 8)؛ «و کسانی که امانت‌ها و عهدشان را رعایت می‌کنند» و به دلیل سخن متواتر و مشهور پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم که فرموده است: «ٱلْمُسْلِمُونَ عِنْدَ شُرُوطِهِمْ إِلّا کُلَّ شَرْطٍ خالَفَ کِتابَ ٱللّهِ عَزَّوَجَلَّ»؛ «مسلمانان پای شرط‌های خود هستند مگر هر شرطی که با کتاب خداوند عزّوجلّ ناسازگار باشد»

1.احکام:احکام صید و ذبایح

لطفا پرسش شماره 141 احکام با موضوع «احکام صید و ذبایح» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 15 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

برای اینکه به سنّت پیامبر که همان حکمت و سنّت اسلام است عمل کنم، سؤالی داشتم: آیا عقیقه و ولیمه برای نوزاد سنّت است و اگر سنّت است روش صحیح آن را بفرمایید.

با تشکّر

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

قربانی کردن برای خداوند پس از هر نعمت فوق العاده‌ای که عطا می‌کند، مستحبّ است و فرزند سالم نعمت فوق العاده‌ای است؛ چنانکه فرموده است: «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ۝ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ» (کوثر/ 1 و 2)؛ «ما به تو نعمت فوق العاده‌ای عطا کردیم؛ پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن»؛ همچنانکه طعام دادن به نیازمندان از برترین خصلت‌های بهشتیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» (إنسان/ 8)؛ «و طعام را با وجود دوست داشتنش به مسکینی و یتیمی و اسیری اطعام می‌کنند» و فرموده است: «فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ» (حج/ 28)؛ «پس از آن بخورید و به بی‌نوای نیازمند اطعام کنید» و فرموده است: «أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ۝ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ۝ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ» (بلد/ 16-14)؛ «یا طعام دادنی در روز گرسنگی به یتیمی نزدیک یا مسکینی خاک‌نشین»؛ همچنانکه خودداری از این کار و ترغیب نکردن به آن، خصلت دوزخیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ» (مدّثر/ 44)؛ «و (دوزخیان گویند:) ما نیازمند را اطعام نمی‌کردیم» و فرموده است: «وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ» (حاقّه/ 34)؛ «و به اطعام نیازمند ترغیب نمی‌کرد»؛ بلکه با نظر به این تأکیدهای خداوند، وجوب آن بر کسی که استطاعتش را دارد، بعید نیست؛ خصوصاً در مورد عقیقه که سنّت ابراهیم علیه السّلام برای فرزندش اسماعیل است

3.عقاید:شناخت خداوند؛ صفات خداوند و افعال او

لطفا پرسش شماره 140 عقاید با موضوع «شناخت خداوند؛ صفات خداوند و افعال او» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 15 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

به کرّات دیده و شنیده شده است که افراد حتی بی‌دین یا بودایی یا گاوپرست، با مراجعه به معابد و اماکن مقدّس خودشان شفا گرفته‌اند. این موضوع را توضیح بفرمایید که چگونه اتفاق می‌افتد؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

شفای بندگان از جانب خداوند است و اوست که حاجات آنان را برآورده می‌سازد، خواه آنان از آن آگاهی داشته باشند و خواه از آن غافل باشند؛ چنانکه فرموده است: «کُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ ۚ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا» (إسراء/ 20)؛ «هر یک از اینان و آنان را از عطاء پروردگارت بهره‌مند می‌سازیم و عطاء پروردگارت محدود نیست»! روزیِ منکرانش را به سبب انکارشان قطع نمی‌کند و حاجت دشمنانش را به سبب دشمنی‌شان نادیده نمی‌گیرد؛ چراکه اگر آنان او را نمی‌شناسند، او آنان را می‌شناسد و اگر آنان به او اعتنا ندارند، او به آنان اعتنا دارد و این مظهر رحمانیّت او و تجلّی اسم أرحم الراحمین است

4.احکام: احکام حجاب، نکاح و روابط جنسی

لطفا پرسش شماره 139 احکام با موضوع «احکام حجاب، نکاح و روابط جنسی» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 12 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

سلام بر زمینه‌سازان حکومت ولیّ امر مسلمین جهان و سرور موحّدان خالص!

برای اصلاح اعتقادات خود و دوری از ظن، سؤالاتی داشتم:

1 . آیا در شرع اسلام چیزی به نام ازدواج موقّت، آن هم به صورت مخفی وجود دارد؟

2 . چرا علمای مذاهب اهل سنّت آن را حرام می‌دانند و علمای شیعه آن را واجب؟

3 . آیا اگر کسی مجبور باشد به ازدواج موقّت، کمک به او واجب است یا خیر؟

4 . آیا اگر کسی تمایل به ازدواج دائم ندارد و ازدواج موقّت انجام می‌دهد اشکال ندارد؟

5 . آیا دختران حقّ چنین ازدواجی دارند؟

6 . آیا بدون رضایت زن چنین ازدواجی [برای شوهر او] مجاز است؟

7 . در جامعه‌ی امروز مسلمین، جوانانی که خواهان ازدواج هستند و شرایط لازم وجود ندارد و نمی‌توانند عفّت پیشه کنند چه کنند؟ چه کسی مسئول است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

پاسخ پرسش‌های جناب‌عالی به ترتیب زیر است:

1 . نکاح به معنای عقدی شرعی است که به موجب آن، مرد مجاز به استمتاع از زن با عوضی معلوم می‌شود و آثار آن تحقّق إحصان، ولایت، توارث و انتشار محرمیّت است و دوام آن عقلاً یا شرعاً شرط نیست؛ عقلاً به دلیل اینکه اصل عدم اشتراط است و تعیین مدّت برای نکاح منافاتی با مقتضای آن ندارد، همچنانکه با قطع به طلاق بلکه قصد آن منعقد می‌شود و هر کاری که برای همیشه جایز است، به طریق اولی برای مدّتی محدود جایز خواهد بود و شرعاً به دلیل ظاهر سخن خداوند که فرموده است: «فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ» (نساء/ 24)؛ «پس کسانی از زن‌ها که متعه می‌کنید، مزدهاشان را به عنوان یک فریضه به آن‌ها بپردازید»

4.اخلاق:اخلاق فردی

لطفا پرسش شماره 138 اخلاق با موضوع «اخلاق فردی» ثبت شده توسط «محمدجواد» در تاریخ 6 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

این جانب میان‌سالی هستم که می‌خواهم دوباره از نو تربیت شوم و مسلمانی شوم که خداوند از من خواسته است و موحّد خالص باشم. تا حال چند بار امتحان کرده‌ام که نفس خود را کنترل کنم و اخلاق بدم را کنترل کنم، اما هنوز موفق نشده‌ام و از طرفی می‌خواهم کسی باشم که در زمینه‌سازی حکومت ولیّ امر مسلمین جهان امام مهدی، در این امر واجب همراه عالم ربّانی حضرت منصور هاشمی خراسانی باشم، اما خود را بسیار ضعیف می‌یابم!

جناب علامه برای ما که دوستدار انجام واجبات هستیم، برای درمان ما و درمان ضعف بیماران چه سفارشی دارند؟

آیا امیدی هست به پیروزی بر نفس؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

بی‌گمان تا لحظه‌ای که زندگی هست، امیدی نیز هست؛ زیرا این مرگ است که به همه‌ی امیدها پایان می‌دهد و امکان توبه و اصلاح را سلب می‌کند؛ چنانکه خداوند فرموده است: «وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا» (نساء/ 18)؛ «توبه برای کسانی نیست که کارهای بد انجام می‌دهند تا آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا می‌رسد، می‌گوید که الآن توبه می‌کنم و نه کسانی که می‌میرند در حالی که کافر هستند، آنان را برایشان عذابی دردناک فراهم ساخته‌ایم» و فرموده است: «حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ۝ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ ۚ کَلَّا ۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ» (مؤمنون/ 99 و 100)؛ «تا آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا می‌رسد، می‌گوید: پروردگارا! من را باز گردانید؛ شاید کار خوبی در چیزی که وا گذاشتم انجام دهم! چنین نیست، آن تنها سخنی است که او گوینده‌ی آن است و از وراءشان برزخی است تا روزی که برانگیخته می‌شوند»! با این وصف، بر هر انسانی واجب است که قدر لحظه‌های زندگی‌اش را بداند و پیش از فرا رسیدن لحظه‌ی مرگش که معلوم نیست کدامین لحظه است، برای رهایی از خسران چاره‌ای اندیشد؛ چاره‌ای که خداوند بخشاینده‌ی مهربان در کتاب خود تبیین فرموده و دارای چهار مرحله دانسته است: ایمان، عمل صالح، تواصی به حق و تواصی به صبر؛ چنانکه فرموده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ ۝ وَالْعَصْرِ ۝ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ۝ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» (عصر/ 1-3)؛ «به نام خداوند بخشاینده‌ی مهربان؛ سوگند به عصر؛ هرآینه انسان در زیان است؛ مگر کسانی که ایمان آورند و عمل صالح کنند و به حق توصیه نمایند و به صبر توصیه نمایند».

8.احکام: احکام مسائل مستحدثه

لطفا پرسش شماره 137 احکام با موضوع «احکام مسائل مستحدثه» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

حکم حقوق بنده که در واحدی از یک بانک فعّالیت می‌کنم و علی الظّاهر فعّالیت‌های بانک مرتبط با عقود اسلامی بوده و عامّ المنفعه است و واحد مربوطه نیز جنبه‌ی ستادی و پژوهشی دارد نه اجرایی، چگونه است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

فعّالیت‌های بانک در حال حاضر، ارتباطی با عقود اسلامی ندارد و هماهنگ با نظام اقتصادی جهانی و غیر اسلامی انجام می‌شود؛ زیرا گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن که مبنای فعّالیت‌های بانک است، اگر از باب «قرض» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای مردم سودی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه «قرض» در اسلام برای به دست آوردن سود تشریع نشده، بلکه برای اعانت مسلمانان به یکدیگر تشریع شده و با این وصف، هر گونه سود ناشی از «قرض»، أکل مال به باطل است؛ همچنانکه گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن اگر از باب «ودیعه» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای بانک سودی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه «ودیعه» در اسلام برای به دست آوردن سود تشریع نشده، بلکه برای اعانت مسلمانان به یکدیگر تشریع شده و با این وصف، هر گونه سود ناشی از «ودیعه»، أکل مال به باطل است؛ همچنانکه گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن اگر از باب «مضاربه» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای مردم سود معلوم و مشروطی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه سود عاید از «مضاربه» معلوم و مشروط نیست، بلکه بسته به میزان آن متغیّر است و با این وصف، هر گونه سود معلوم و مشروط در آن، أکل مال به باطل است، در حالی که خداوند فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ» (نساء/ 29)؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! اموال یکدیگر را میان خود به باطل نخورید»

4.اخلاق:اخلاق اجتماعی

لطفا پرسش شماره 136 اخلاق با موضوع «اخلاق اجتماعی» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

در چه مواقعی غیبت کردن جایز است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

«غیبت کردن» در اسلام، به معنای متّهم کردن کسی در غیاب او به چیزی است که شرعاً یا عرفاً پسندیده نیست و این از آن جهت ظلم است که باعث بدگمانی به او در حالی می‌شود که او قادر به دفاع از خود نیست و قبح ظلم بدیهی است. از این رو، خداوند در کتاب خود به قبح این عمل ارشاد کرده و فرموده است: «وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا ۚ أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ» (حجرات/ 12)؛ «و برخی از شما برخی دیگر را غیبت نکنند! آیا یکی از شما دوست می‌دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟! پس آن را ناپسند می‌دارید و از خداوند پروا کنید! هرآینه خداوند توبه‌پذیری مهربان است»!

3.اخلاق:اخلاق اجتماعی

لطفا پرسش شماره 135 اخلاق با موضوع «اخلاق اجتماعی» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

در چه مواقعی دروغ گفتن جایز است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

«دروغ» بر خبری اطلاق می‌شود که با واقع مطابقت ندارد و با این وصف، «دروغ گفتن» به معنای دادن چنین خبری است، خواه دهنده‌ی آن به مخالفت آن با واقع علم داشته باشد و خواه از روی جهل مرکّب، آن را مطابق با واقع پنداشته باشد و در هر دو صورت، قباحت آن فطری و بدیهی است؛ چنانکه خداوند درباره‌ی اوّلی فرموده است: «وَیَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ» (آل عمران/ 75)؛ «و بر خداوند دروغ می‌بندند در حالی که علم دارند» و درباره‌ی دومی فرموده است: «مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِنْ یَقُولُونَ إِلَّا کَذِبًا» (کهف/ 5)؛ «نه آنان و نه پدرانشان را به آن علمی نیست، سخن گزافی است که از دهان‌هاشان بیرون می‌آید، آنان جز دروغ نمی‌گویند»، بلکه آن را از فرط قباحتش در ردیف بت‌پرستی قرار داده و فرموده است: «فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» (حج/ 30)؛ «از آلایش بت‌ها اجتناب کنید و از گفتار دروغ اجتناب کنید»!

1.احکام: احکام وضو، غسل و تیمّم

لطفا پرسش شماره 134 احکام با موضوع «احکام وضو، غسل و تیمّم» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

آیا با غسل جمعه و سایر غسل‌های واجب و مستحب می‌توان نماز خواند؟

وضو گرفتن بعد از غسل جنابت یا غسل‌هایی که کفایت از وضو می‌کنند چه حکمی دارد؟ آیا لغو است؟ یعنی چه؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

حق آن است که غسل کردن از جنابت برای نماز کفایت می‌کند و پس از آن نیازی به وضو گرفتن نیست و این مبتنی بر ظاهر کتاب خداوند است که فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُکَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِی سَبِیلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ» (نساء/ 43)؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! به نماز نزدیک نشوید در حالی که مست هستید تا آن گاه که بدانید چه می‌گویید و نه در حالی که جنب هستید مگر برای گذشتن از راهی تا آن گاه که غسل کنید»، با توجّه به اینکه غسل کردن را غایت حرمت نزدیک شدن به نماز در حال جنابت دانسته و مفهوم آن جواز نزدیک شدن به نماز پس از غسل کردن از جنابت است و با این وصف، وضو گرفتن برای نماز پس از غسل کردن از جنابت، واجب نیست، بلکه تحصیل حاصل شمرده می‌شود.