1.احکام:احکام صید و ذبایح

لطفا پرسش شماره 141 احکام با موضوع «احکام صید و ذبایح» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 15 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

برای اینکه به سنّت پیامبر که همان حکمت و سنّت اسلام است عمل کنم، سؤالی داشتم: آیا عقیقه و ولیمه برای نوزاد سنّت است و اگر سنّت است روش صحیح آن را بفرمایید.

با تشکّر

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

قربانی کردن برای خداوند پس از هر نعمت فوق العاده‌ای که عطا می‌کند، مستحبّ است و فرزند سالم نعمت فوق العاده‌ای است؛ چنانکه فرموده است: «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ۝ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ» (کوثر/ 1 و 2)؛ «ما به تو نعمت فوق العاده‌ای عطا کردیم؛ پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن»؛ همچنانکه طعام دادن به نیازمندان از برترین خصلت‌های بهشتیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» (إنسان/ 8)؛ «و طعام را با وجود دوست داشتنش به مسکینی و یتیمی و اسیری اطعام می‌کنند» و فرموده است: «فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ» (حج/ 28)؛ «پس از آن بخورید و به بی‌نوای نیازمند اطعام کنید» و فرموده است: «أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ۝ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ۝ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ» (بلد/ 16-14)؛ «یا طعام دادنی در روز گرسنگی به یتیمی نزدیک یا مسکینی خاک‌نشین»؛ همچنانکه خودداری از این کار و ترغیب نکردن به آن، خصلت دوزخیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ» (مدّثر/ 44)؛ «و (دوزخیان گویند:) ما نیازمند را اطعام نمی‌کردیم» و فرموده است: «وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ» (حاقّه/ 34)؛ «و به اطعام نیازمند ترغیب نمی‌کرد»؛ بلکه با نظر به این تأکیدهای خداوند، وجوب آن بر کسی که استطاعتش را دارد، بعید نیست؛ خصوصاً در مورد عقیقه که سنّت ابراهیم علیه السّلام برای فرزندش اسماعیل است؛ چنانکه یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«سَمِعْتُ ٱلْمَنْصُورَ ٱلْهاشِمِیَّ ٱلْخُراسانِیَّ یَقُولُ: عُقُّوا عَنْ أَوْلادِکُمْ تَدْفَعُوا عَنْهُمُ ٱلْبَلاءَ! أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ ٱللّهَ تَعالیٰ لَمَّا أَرادَ أَن یَدْفَعَ عَنْ إِسْماعِیلَ ٱلْبَلاءَ أَمَرَ إِبراهیمَ فَذَبَحَ عَنْهُ کَبَشاً ثُمَّ قالَ: <وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ>»؟!؛ «شنیدم حضرت منصور هاشمی خراسانی می‌فرماید: فرزندان خود را عقیقه کنید تا بلا را از آن‌ها دور نمایید! آیا نمی‌دانید که خداوند متعال هنگامی که خواست بلا را از اسماعیل دور نماید، به ابراهیم امر فرمود، پس از جانب او گوسفندی را ذبح کرد، سپس فرمود: <و ذبح عظیمی را برای او فدا کردیم> (صافّات/ 107)»؟!

و آن بنا بر روایات متواتری که در این باره رسیده، بدان سان است که در روز هفتم ولادت فرزند، گوسفندی را از جانب او برای خداوند ذبح می‌کند و به نیازمندان اطعام می‌نماید، هنگامی که موی سر او را می‌تراشد و به وزن آن نقره یا قیمتش را در راه خداوند انفاق می‌کند و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد.