پرسش‌ها و پاسخ‌ها درباره منصور هاشمی خراسانی

پایگاه نشر پرسش‌های مردم درباره‌ی علامه منصور هاشمی خراسانی و مکتب بازگشت به اسلام و پاسخ آن‌ها

پرسش‌ها و پاسخ‌ها درباره منصور هاشمی خراسانی

پایگاه نشر پرسش‌های مردم درباره‌ی علامه منصور هاشمی خراسانی و مکتب بازگشت به اسلام و پاسخ آن‌ها

بسم الله الرحمن الرحیم.
ان شاء الله در این پایگاه به انتشار پرسش‌های مردم درباره‌ی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی و کتاب بازگشت به اسلام و پاسخ آن‌ها از دفتر حفظ و نشر آثار ایشان خواهیم پرداخت.

۱۳ مطلب در دی ۱۳۹۵ ثبت شده است

لطفا پرسش شماره 255 احکام با موضوع «احکام زکات، خمس، صدقه، هبه، قرض، وقف و عاریه» ثبت شده توسط «مهدی» در تاریخ 28 آذر 1395 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

آیا بخشیدن لباس و وسایل کهنه و بی‌استفاده ثواب دارد؟ چون داریم که از چیزهایی که دوست دارید انفاق کنید، اما در روایات آمده پیامبر هرگاه لباس نو می‌خریدند لباس کهنه خود را به فقرا می‌دادند.

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

خداوند در کتاب خود فرموده است: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ» (آل عمران/ 92)؛ «هرگز به نیکی نمی‌رسید تا آن گاه که از چیزی که دوست می‌دارید انفاق کنید و از هر چیزی که انفاق کنید خداوند به آن دانا است» و این بر استحباب انفاق چیزهایی دلالت دارد که انفاق کننده خود به آن‌ها علاقه‌مند است؛ چنانکه خداوند در جای دیگری از کتاب خود فرموده است: «لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ» (بقره/ 177)؛ «نیکی آن نیست که روی‌هاتان را به سوی مشرق و مغرب بگردانید، بل نیکی آن است که کسی به خداوند و روز واپسین و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان آورد و مال را با وجود علاقه به آن به نزدیکان و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان و گدایان و برای بردگان بپردازد»

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ دی ۹۵ ، ۰۱:۲۷

لطفا پرسش شماره 254 احکام با موضوع «احکام نماز» ثبت شده توسط «صالح پارسا» در تاریخ 25 آذر 1395 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

می‌گویند نماز و روزه‌ی قضای پدر و مادر بعد از فوتشان بر عهده‌ی فرزند است. حتّی عدّه‌ای مبلغی به شخصی می‌دهند تا به جایشان نماز و روزه‌ی قضای والدینشان را ادا کند. آیا در اسلام چنین کاری صحیح است که فرزند باید اعمال قضای والدین را به جا بیاورد؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

قول مشهور در میان برخی مذاهب اسلامی، وجوب قضاء نماز و روزه‌ی فوت شده از پدر بر پسر بزرگ‌تر است و این قولی است که بر خلاف اصل و بر خلاف کتاب خداوند است؛ چراکه اصل برائت ذمّه‌ی پسر بزرگ‌تر از چنین واجبی است تا آن گاه که با دلیلی قطعی ثابت شود، در حالی که دلیلی قطعی برای آن موجود نیست و روایات رسیده درباره‌ی آن ظنّی هستند و صراحتی در وجوب ندارند و کتاب خداوند با صراحت فرموده است: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ» (جاثیه/ 15)؛ «هر کس کار خوبی کند برای خودش است و هر کس بد کند بر عهده‌ی خودش است، سپس به سوی پروردگارتان باز می‌گردید»

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۵ ، ۰۱:۰۵

لطفا پرسش شماره 253 احکام با موضوع «احکام ولادت، حضانت و تربیت کودکان» ثبت شده توسط «محمد» در تاریخ 23 آذر 1395 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

در خصوص تربیت فرزند، پدر یا مادر مجاز به تنبیه بدنی می‌باشند؟

اگر بله از چه سنّی و تا چه حدّی و اگر نه، به چه نحوی فرزند نا آرام را آرام کنیم؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

اصل بر عدم جواز وارد کردن درد بر دیگری است، مگر هنگامی که ضرورتی عقلی مانند معالجه‌ی پزشکی یا شرعی مانند قصاص، حدّ و تعزیر وجود دارد. این در حالی است که کودک، عقلاً و شرعاً مسؤول اعمال خود دانسته نمی‌شود؛ چراکه رشد عقلی کافی برای درک درستی و نادرستی آن‌ها و نتایج و تبعاتی که ممکن است داشته باشند را ندارد و با این وصف، عقاب او به خاطر آن‌ها عقلاً و شرعاً نابجاست؛ خصوصاً با توجّه به اینکه او وقتی درستی و نادرستی آن‌ها و نتایج و تبعات‌شان را درک نمی‌کند، تبعاً علّت عقاب خود به خاطر آن‌ها را نیز درک نمی‌کند و با این وصف، عقاب او به خاطر آن‌ها فایده‌ی تربیتی چندانی ندارد، بلکه چه بسا زیانبار است؛ همچنانکه توهین به او مطلقاً جایز نیست و شخصیّت و اخلاق او را بیمار می‌کند. با این وصف، واجب است که به جای تنبیه بدنی یا توهین به او، او را با شیوه‌های مناسب گفتاری و رفتاری از نادرستی عملش و تبعات آن آگاه کرد تا با اختیار خود، از آن خودداری کند

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۵ ، ۰۱:۰۳