1.احکام:احکام صید و ذبایح

لطفا پرسش شماره 141 احکام با موضوع «احکام صید و ذبایح» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 15 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

برای اینکه به سنّت پیامبر که همان حکمت و سنّت اسلام است عمل کنم، سؤالی داشتم: آیا عقیقه و ولیمه برای نوزاد سنّت است و اگر سنّت است روش صحیح آن را بفرمایید.

با تشکّر

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

قربانی کردن برای خداوند پس از هر نعمت فوق العاده‌ای که عطا می‌کند، مستحبّ است و فرزند سالم نعمت فوق العاده‌ای است؛ چنانکه فرموده است: «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ۝ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ» (کوثر/ 1 و 2)؛ «ما به تو نعمت فوق العاده‌ای عطا کردیم؛ پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن»؛ همچنانکه طعام دادن به نیازمندان از برترین خصلت‌های بهشتیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» (إنسان/ 8)؛ «و طعام را با وجود دوست داشتنش به مسکینی و یتیمی و اسیری اطعام می‌کنند» و فرموده است: «فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ» (حج/ 28)؛ «پس از آن بخورید و به بی‌نوای نیازمند اطعام کنید» و فرموده است: «أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ۝ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ۝ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ» (بلد/ 16-14)؛ «یا طعام دادنی در روز گرسنگی به یتیمی نزدیک یا مسکینی خاک‌نشین»؛ همچنانکه خودداری از این کار و ترغیب نکردن به آن، خصلت دوزخیان است؛ چنانکه فرموده است: «وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ» (مدّثر/ 44)؛ «و (دوزخیان گویند:) ما نیازمند را اطعام نمی‌کردیم» و فرموده است: «وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ» (حاقّه/ 34)؛ «و به اطعام نیازمند ترغیب نمی‌کرد»؛ بلکه با نظر به این تأکیدهای خداوند، وجوب آن بر کسی که استطاعتش را دارد، بعید نیست؛ خصوصاً در مورد عقیقه که سنّت ابراهیم علیه السّلام برای فرزندش اسماعیل است

3.عقاید:شناخت خداوند؛ صفات خداوند و افعال او

لطفا پرسش شماره 140 عقاید با موضوع «شناخت خداوند؛ صفات خداوند و افعال او» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 15 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

به کرّات دیده و شنیده شده است که افراد حتی بی‌دین یا بودایی یا گاوپرست، با مراجعه به معابد و اماکن مقدّس خودشان شفا گرفته‌اند. این موضوع را توضیح بفرمایید که چگونه اتفاق می‌افتد؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

شفای بندگان از جانب خداوند است و اوست که حاجات آنان را برآورده می‌سازد، خواه آنان از آن آگاهی داشته باشند و خواه از آن غافل باشند؛ چنانکه فرموده است: «کُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ ۚ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا» (إسراء/ 20)؛ «هر یک از اینان و آنان را از عطاء پروردگارت بهره‌مند می‌سازیم و عطاء پروردگارت محدود نیست»! روزیِ منکرانش را به سبب انکارشان قطع نمی‌کند و حاجت دشمنانش را به سبب دشمنی‌شان نادیده نمی‌گیرد؛ چراکه اگر آنان او را نمی‌شناسند، او آنان را می‌شناسد و اگر آنان به او اعتنا ندارند، او به آنان اعتنا دارد و این مظهر رحمانیّت او و تجلّی اسم أرحم الراحمین است

4.احکام: احکام حجاب، نکاح و روابط جنسی

لطفا پرسش شماره 139 احکام با موضوع «احکام حجاب، نکاح و روابط جنسی» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 12 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

سلام بر زمینه‌سازان حکومت ولیّ امر مسلمین جهان و سرور موحّدان خالص!

برای اصلاح اعتقادات خود و دوری از ظن، سؤالاتی داشتم:

1 . آیا در شرع اسلام چیزی به نام ازدواج موقّت، آن هم به صورت مخفی وجود دارد؟

2 . چرا علمای مذاهب اهل سنّت آن را حرام می‌دانند و علمای شیعه آن را واجب؟

3 . آیا اگر کسی مجبور باشد به ازدواج موقّت، کمک به او واجب است یا خیر؟

4 . آیا اگر کسی تمایل به ازدواج دائم ندارد و ازدواج موقّت انجام می‌دهد اشکال ندارد؟

5 . آیا دختران حقّ چنین ازدواجی دارند؟

6 . آیا بدون رضایت زن چنین ازدواجی [برای شوهر او] مجاز است؟

7 . در جامعه‌ی امروز مسلمین، جوانانی که خواهان ازدواج هستند و شرایط لازم وجود ندارد و نمی‌توانند عفّت پیشه کنند چه کنند؟ چه کسی مسئول است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

پاسخ پرسش‌های جناب‌عالی به ترتیب زیر است:

1 . نکاح به معنای عقدی شرعی است که به موجب آن، مرد مجاز به استمتاع از زن با عوضی معلوم می‌شود و آثار آن تحقّق إحصان، ولایت، توارث و انتشار محرمیّت است و دوام آن عقلاً یا شرعاً شرط نیست؛ عقلاً به دلیل اینکه اصل عدم اشتراط است و تعیین مدّت برای نکاح منافاتی با مقتضای آن ندارد، همچنانکه با قطع به طلاق بلکه قصد آن منعقد می‌شود و هر کاری که برای همیشه جایز است، به طریق اولی برای مدّتی محدود جایز خواهد بود و شرعاً به دلیل ظاهر سخن خداوند که فرموده است: «فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ» (نساء/ 24)؛ «پس کسانی از زن‌ها که متعه می‌کنید، مزدهاشان را به عنوان یک فریضه به آن‌ها بپردازید»

4.اخلاق:اخلاق فردی

لطفا پرسش شماره 138 اخلاق با موضوع «اخلاق فردی» ثبت شده توسط «محمدجواد» در تاریخ 6 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

این جانب میان‌سالی هستم که می‌خواهم دوباره از نو تربیت شوم و مسلمانی شوم که خداوند از من خواسته است و موحّد خالص باشم. تا حال چند بار امتحان کرده‌ام که نفس خود را کنترل کنم و اخلاق بدم را کنترل کنم، اما هنوز موفق نشده‌ام و از طرفی می‌خواهم کسی باشم که در زمینه‌سازی حکومت ولیّ امر مسلمین جهان امام مهدی، در این امر واجب همراه عالم ربّانی حضرت منصور هاشمی خراسانی باشم، اما خود را بسیار ضعیف می‌یابم!

جناب علامه برای ما که دوستدار انجام واجبات هستیم، برای درمان ما و درمان ضعف بیماران چه سفارشی دارند؟

آیا امیدی هست به پیروزی بر نفس؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

بی‌گمان تا لحظه‌ای که زندگی هست، امیدی نیز هست؛ زیرا این مرگ است که به همه‌ی امیدها پایان می‌دهد و امکان توبه و اصلاح را سلب می‌کند؛ چنانکه خداوند فرموده است: «وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا» (نساء/ 18)؛ «توبه برای کسانی نیست که کارهای بد انجام می‌دهند تا آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا می‌رسد، می‌گوید که الآن توبه می‌کنم و نه کسانی که می‌میرند در حالی که کافر هستند، آنان را برایشان عذابی دردناک فراهم ساخته‌ایم» و فرموده است: «حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ۝ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ ۚ کَلَّا ۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ» (مؤمنون/ 99 و 100)؛ «تا آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا می‌رسد، می‌گوید: پروردگارا! من را باز گردانید؛ شاید کار خوبی در چیزی که وا گذاشتم انجام دهم! چنین نیست، آن تنها سخنی است که او گوینده‌ی آن است و از وراءشان برزخی است تا روزی که برانگیخته می‌شوند»! با این وصف، بر هر انسانی واجب است که قدر لحظه‌های زندگی‌اش را بداند و پیش از فرا رسیدن لحظه‌ی مرگش که معلوم نیست کدامین لحظه است، برای رهایی از خسران چاره‌ای اندیشد؛ چاره‌ای که خداوند بخشاینده‌ی مهربان در کتاب خود تبیین فرموده و دارای چهار مرحله دانسته است: ایمان، عمل صالح، تواصی به حق و تواصی به صبر؛ چنانکه فرموده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ ۝ وَالْعَصْرِ ۝ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ۝ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» (عصر/ 1-3)؛ «به نام خداوند بخشاینده‌ی مهربان؛ سوگند به عصر؛ هرآینه انسان در زیان است؛ مگر کسانی که ایمان آورند و عمل صالح کنند و به حق توصیه نمایند و به صبر توصیه نمایند».

8.احکام: احکام مسائل مستحدثه

لطفا پرسش شماره 137 احکام با موضوع «احکام مسائل مستحدثه» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

حکم حقوق بنده که در واحدی از یک بانک فعّالیت می‌کنم و علی الظّاهر فعّالیت‌های بانک مرتبط با عقود اسلامی بوده و عامّ المنفعه است و واحد مربوطه نیز جنبه‌ی ستادی و پژوهشی دارد نه اجرایی، چگونه است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

فعّالیت‌های بانک در حال حاضر، ارتباطی با عقود اسلامی ندارد و هماهنگ با نظام اقتصادی جهانی و غیر اسلامی انجام می‌شود؛ زیرا گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن که مبنای فعّالیت‌های بانک است، اگر از باب «قرض» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای مردم سودی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه «قرض» در اسلام برای به دست آوردن سود تشریع نشده، بلکه برای اعانت مسلمانان به یکدیگر تشریع شده و با این وصف، هر گونه سود ناشی از «قرض»، أکل مال به باطل است؛ همچنانکه گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن اگر از باب «ودیعه» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای بانک سودی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه «ودیعه» در اسلام برای به دست آوردن سود تشریع نشده، بلکه برای اعانت مسلمانان به یکدیگر تشریع شده و با این وصف، هر گونه سود ناشی از «ودیعه»، أکل مال به باطل است؛ همچنانکه گرفتن اموال مردم و تصرّف در آن اگر از باب «مضاربه» انجام می‌شود، نمی‌تواند برای مردم سود معلوم و مشروطی را به ارمغان آورد؛ با توجّه به اینکه سود عاید از «مضاربه» معلوم و مشروط نیست، بلکه بسته به میزان آن متغیّر است و با این وصف، هر گونه سود معلوم و مشروط در آن، أکل مال به باطل است، در حالی که خداوند فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ» (نساء/ 29)؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! اموال یکدیگر را میان خود به باطل نخورید»

4.اخلاق:اخلاق اجتماعی

لطفا پرسش شماره 136 اخلاق با موضوع «اخلاق اجتماعی» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

در چه مواقعی غیبت کردن جایز است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

«غیبت کردن» در اسلام، به معنای متّهم کردن کسی در غیاب او به چیزی است که شرعاً یا عرفاً پسندیده نیست و این از آن جهت ظلم است که باعث بدگمانی به او در حالی می‌شود که او قادر به دفاع از خود نیست و قبح ظلم بدیهی است. از این رو، خداوند در کتاب خود به قبح این عمل ارشاد کرده و فرموده است: «وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا ۚ أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ» (حجرات/ 12)؛ «و برخی از شما برخی دیگر را غیبت نکنند! آیا یکی از شما دوست می‌دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟! پس آن را ناپسند می‌دارید و از خداوند پروا کنید! هرآینه خداوند توبه‌پذیری مهربان است»!

3.اخلاق:اخلاق اجتماعی

لطفا پرسش شماره 135 اخلاق با موضوع «اخلاق اجتماعی» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

در چه مواقعی دروغ گفتن جایز است؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

«دروغ» بر خبری اطلاق می‌شود که با واقع مطابقت ندارد و با این وصف، «دروغ گفتن» به معنای دادن چنین خبری است، خواه دهنده‌ی آن به مخالفت آن با واقع علم داشته باشد و خواه از روی جهل مرکّب، آن را مطابق با واقع پنداشته باشد و در هر دو صورت، قباحت آن فطری و بدیهی است؛ چنانکه خداوند درباره‌ی اوّلی فرموده است: «وَیَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ» (آل عمران/ 75)؛ «و بر خداوند دروغ می‌بندند در حالی که علم دارند» و درباره‌ی دومی فرموده است: «مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِنْ یَقُولُونَ إِلَّا کَذِبًا» (کهف/ 5)؛ «نه آنان و نه پدرانشان را به آن علمی نیست، سخن گزافی است که از دهان‌هاشان بیرون می‌آید، آنان جز دروغ نمی‌گویند»، بلکه آن را از فرط قباحتش در ردیف بت‌پرستی قرار داده و فرموده است: «فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» (حج/ 30)؛ «از آلایش بت‌ها اجتناب کنید و از گفتار دروغ اجتناب کنید»!

1.احکام: احکام وضو، غسل و تیمّم

لطفا پرسش شماره 134 احکام با موضوع «احکام وضو، غسل و تیمّم» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

آیا با غسل جمعه و سایر غسل‌های واجب و مستحب می‌توان نماز خواند؟

وضو گرفتن بعد از غسل جنابت یا غسل‌هایی که کفایت از وضو می‌کنند چه حکمی دارد؟ آیا لغو است؟ یعنی چه؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

حق آن است که غسل کردن از جنابت برای نماز کفایت می‌کند و پس از آن نیازی به وضو گرفتن نیست و این مبتنی بر ظاهر کتاب خداوند است که فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُکَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِی سَبِیلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ» (نساء/ 43)؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! به نماز نزدیک نشوید در حالی که مست هستید تا آن گاه که بدانید چه می‌گویید و نه در حالی که جنب هستید مگر برای گذشتن از راهی تا آن گاه که غسل کنید»، با توجّه به اینکه غسل کردن را غایت حرمت نزدیک شدن به نماز در حال جنابت دانسته و مفهوم آن جواز نزدیک شدن به نماز پس از غسل کردن از جنابت است و با این وصف، وضو گرفتن برای نماز پس از غسل کردن از جنابت، واجب نیست، بلکه تحصیل حاصل شمرده می‌شود.

6.احکام:احکام مکاسب و مشاغل حرام

لطفا پرسش شماره 133 احکام با موضوع «احکام مکاسب و مشاغل حرام» ثبت شده توسط «رضا راضی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

کشیدن سیگار و قلیان و تریاک چه حکمی دارد؟ خرید و فروششان چطور؟

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

پاسخ پرسش شما به ترتیب زیر است:

اولاً استعمال مواد مخدّر، بدون تردید حرام است؛ چراکه از یک سو به بدن آسیب‌های جدّی و خانمان‌سوز می‌رساند، در حالی که خداوند فرموده است: «وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ» (بقره/ 195)؛ «خود را با دستانتان به هلاکت نیندازید» و از سوی دیگر مصداق بارز اضاعه‌ی مال شمرده می‌شود، در حالی که خداوند فرموده است: «وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا ۝ إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُوا إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ ۖ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا» (إسراء/ 26 و 27)؛ «و (مال خود را) تلف نکن؛ چراکه تلف کنندگان (مال) برادران شیاطین هستند و شیطان پروردگارش را بسیار ناسپاس است»؛ چنانکه یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«سَمِعْتُ ٱلْمَنْصُورَ ٱلْهاشِمیَّ ٱلْخُراسانِیَّ یَقُولُ: ما کانَ رَسُولُ ٱللّهِ صَلَّی ٱللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ یَشْرَبُ تِرْیاکاً أَوْ یَتَعَلَّقُ تَمِیمَةً أَوْ یَقُولُ ٱلشِّعْرَ مِنْ قِبَلِ نَفْسِهِ»؛ «شنیدم جناب منصور هاشمی خراسانی می‌فرماید: رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم تریاک استعمال نمی‌کرد و نظربند نمی‌آویخت و از نزد خود شعر نمی‌سرود».

4.احکام: احکام امر به معروف و نهی از منکر

لطفا پرسش شماره 132 احکام با موضوع «احکام امر به معروف و نهی از منکر» ثبت شده توسط «اسماعیلی» در تاریخ 5 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

بنده یک منبری و از ارادت‌مندان حضرت علامه خراسانی حفظه الله تعالی هستم و گاهی در منبرم برای آگاهی مردم از معارف حقّه‌ی اسلام، از فرمایش‌های نورانی این بزرگوار و مواعظ بلیغه‌ی ایشان استفاده می‌کنم، ولی متأسفانه با توجّه به فضای امنیّتی موجود در ایران و جوّ مسمومی که بر ضدّ این عالم مظلوم ایجاد کرده‌اند، قادر به ذکر نام ایشان نیستم و نمی‌توانم این موارد را با صراحت از ایشان نقل کنم؛ خصوصاً که در میان اهل مسجد متعصّبینی حضور دارند که اگر نام این بزرگوار را از دهان من بشنوند دیگر پشت سر من نماز هم نمی‌خوانند و برای من مشکلات عدیده‌ای ایجاد می‌کنند. با این حال، من گاهی به صورت کلّی و مجمل به این بزرگوار اشاره می‌کنم و مثلاً می‌گویم: «به قول یکی از بزرگان» یا «به قول یکی از علما» یا «برخی حکما فرموده‌اند» و مانند این، ولی نمی‌دانم که آیا این اشارات کفایت می‌کند یا نه؟ به هر حال سؤالم این است که آیا این کار برای بنده با توجّه به اینکه قصد ترویج معارف حقّه‌ی اسلام را دارم، جایز است؟ اگر جایز نیست، چه کار باید انجام بدهم؟

با تشکّر از شما و این عالم بزرگ که مصداق بارز «إنّک علی الحقّ المبین» هستند و با آثار ارزشمند خود، سطح فکر و بینش ما را نسبت به اسلام چندین درجه بالاتر برده‌اند و نگاه‌های غلط ما را خصوصاً به مسأله‌ی مهدویت اصلاح فرموده‌اند و یک انقلاب فرهنگی عظیم و بی‌سابقه را در جهان اسلام آغاز کرده‌اند که نویدبخش انقلاب جهانی مهدوی است ان شاء الله.