1.احکام: احکام طب و تداوی

لطفا پرسش شماره 143 احکام با موضوع « احکام طب و تداوی» ثبت شده توسط «محمّد جواد» در تاریخ 28 دی 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.

متن پرسش:

سلام بر موحّدان خالص، بر کسانی که جز یقین از هیچ ظنی پیروی نمی‌کنند.

سؤالی داشتم از محضر شما.

چندی پیش دیدم عربی از ادرار شتر نوش جان می‌کرد برای شفا و آن را سنّت پیامبر و امر پیامبر می‌دانست و استناد به کتب اهل سنّت و شیعه می‌کرد و باعث تعجّب من شد که چطور هم در کتب اهل سنّت و هم کتب شیعه، ادرار شتر پاک است و شفای بیماری؟!!

پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:

نوشیدن بول شتر، سنّت شمرده نمی‌شود؛ زیرا چیزی نیست که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آن را تشریع کرده باشد، بل یک روش درمانی بیابانی در طبّ قدیم است که اطبّای عرب برای برخی بیماران تجویز می‌کردند و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آن را برای آنان -هرگاه به آن ضرورت داشته باشند- اجازه فرموده و روشن است که نوشیدن هر چیزی در وقت ضرورت جایز است، بی‌آنکه سنّت شمرده شود؛ چنانکه خداوند عزّوجلّ فرموده است: «فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» (مائده/ 3)؛ «هر کس در تنگنایی ناگزیر شود بی‌آنکه در پی گناهی باشد، خداوند آمرزنده‌ای مهربان است».

اما اینکه خداوند در بول شتر شفایی برای برخی دردها قرار داده باشد، عجیب نیست؛ چراکه در چیزهایی به مراتب ناخوشایندتر از آن مانند زهر مار و نیش عقرب شفایی برای برخی دردها قرار داده است؛ خصوصاً با توجّه به اینکه شتر در بیابان از آب‌هایی مملو از املاح معدنی و گیاهانی پاکیزه و سودمند تغذیه می‌کند و با این وصف، وجود شفا در بول آن بعید نیست، بل چه بسا از وجود شفا در برخی داروهای شیمیایی جدید و متداول با بسته‌بندی‌های زیبا و فریبنده که صرفاً با انگیزه‌های اقتصادی و سودجویانه تولید شده، محتمل‌تر است و شفا جز از جانب پروردگار نیست.