13.عقاید: شناخت خلیفه‌ی خداوند در زمین؛ احوال مهدی و زمینه‌سازی برای ظهور او
لطفا پرسش شماره 106 عقاید با موضوع «شناخت خلیفه‌ی خداوند در زمین؛ احوال مهدی و زمینه‌سازی برای ظهور او» ثبت شده توسط «علی راضی» در تاریخ 23 آبان 1394 و پاسخ دفتر حفظ و نشر آثار علامه منصور هاشمی خراسانی؛ زمینه‌ساز عملی ظهور مهدی علیه السلام را بخوانید.
متن پرسش:
نظر علامه خراسانی در مورد اوتاد و ابدال که گفته می‌شود همان یاران حضرت مهدی (ع) هستند، چیست؟
درخواست می‌کنم در صورت امکان متن دروس ارایه شده توسط علامه خراسانی در مورد احکام و عقاید اسلامی را برای استفاده‌ی عموم در سایت قرار دهید.
پاسخ بخش پاسخگویی به پرسش‌های دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی:
درباره‌ی «أبدال» روایات متواتری از طریق عمر، علی، أنس، ابن عبّاس، ابن مسعود، ابن عمر، عبادة بن
صامت، عوف بن مالک، معاذ بن جبل، أبو سعید خدری، ابو هریره، امّ سلمه و
دیگران رسیده است و مراد از آن بندگان مؤمن و صالحی هستند که زمین هیچ گاه
از آنان خالی نمی‌ماند؛ به این معنا که هرگاه کسی از آنان می‌میرد، خداوند
کسی دیگر از آنان را به جای او قرار می‌دهد و مصداق بارز آنان خلفاء خداوند
در زمینند. آری، برای خداوند بندگان مؤمن و صالحی هستند که در زمین گمنام و
بی‌نشانه‌اند و در آسمان شناخته و پرآوازه‌اند و مردم آنان را بزرگ
می‌دارند و «رجال الغیب» می‌نامند؛ چراکه در اطراف زمین غایب‌اند، در حالی
که اگر یکی از آنان را بیابند، برای کشتن او به هم می‌پیوندند و در دشمنی
با او از هم پیشی می‌گیرند و می‌گویند: «مردی گمنام و بی‌نشانه است»! غافل
از آنکه این گمنام و بی‌نشانه بودن، خود نشانه‌ای برای خردمندان است،
هنگامی که می‌بینند او به سوی حق فرا می‌خواند و از باطل باز می‌دارد و
برای ظهور مهدی زمینه‌سازی می‌کند و خداوند با پرهیزکاران است. اما درباره‌ی درخواست شما می‌گوییم که
دروس حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی، برای عموم منتشر
نمی‌شود؛ زیرا در میان عموم، دزدانی هستند که اهلیّت آگاهی از این گنج
گران‌بها را ندارند، بل تنها در اختیار یاران و شاگردان آن جناب قرار
می‌گیرد که به عضویّت فعّال در
این پایگاه اسلامی در می‌آیند تا برای خداوند از این گنج گران‌بها صیانت
کنند و آن را به اهلش برسانند و این از باب آن است که گفته‌اند: «لا تَمْنَحُوا ٱلْجُهّالَ ٱلْحِکْمَةَ فَتَظْلِمُوها وَ لا تَمْنَعُوها أَهْلَها فَتَظْلِمُوهُمْ»؛ «حکمت را به سفها ندهید که به آن ستم می‌کنید و از اهلش باز ندارید که به آنان ستم می‌کنید»!
